Oğuzhan Pehlivanlı
Sizinle arkadaş grubumun Outlast ile imtihanını anlatacağım. 🙂
Outlast çıktıktan bir süre sonra aldık, oyun elimizde. Beş kişiyiz, oynama muhabbetleri dönüyor. Nerede oynayalım dedik. Arkadaş var ismi Hasan, “Abimin dükkanda oynayalım, anahtar var. Abim dükkanı kapatsın, gece 2’de gelin oynayalım” dedi. İş bölümü yaptık, ailemize yurtta kalacağız dedik. Çıktık, çerez içecek falan, ortam için arkadaşlar önden sessizce kapıyı açtılar, biz ardından girdik. Ortamı kurduk, karanlık oynamaya başladık. Bizim iş yerinin yanı sayılacak yerde bir kız yurdu var. Görmüşler ama ses çıkarmamışlar tabii. Biz oyuna başladık, ilk sahneleri geçtik, klavye ve fareyi alan, 5 dakika sonra “alın siz oynayın” diyor. Arada bağırıyoruz, bir de arkadaş oyunda tekerlekli sandalyeden atlayan adamı görünce fırlattı elindeki bardağı ses oldu baya bir. Gece 2:40 gibi bu yurttakiler hırsız falan mı girdi diye şüphelenip yurt bekçisine, onlar da iş yeri sahibine yani bizim arkadaşın abisine söylemiş. Adam da bıçaklıdır hırsız diye, kap gel koca bıçağı… İş yerinin arka girişi var, ordan gir… Biz karanlıkta korkuyoruz zaten, arkadaş “Arkadan ses geldi” dedi. Ben biraz duydum, dizüstünün ekranını indiriverdim ve kapkaranlık kaldık. Ses geldi, kesildi. Kalp küt küt atıyor! Bizimkiler yavaştan ön kapıya gidiyor, kapıyı açacağız. Çat diye arka bölüm kapısında bir karanlık silüet ve elinde bıçak! Allah nidaları ile bağırarak dükkandan kaçtık, o şokla 300 metre falan bir koşmuşum, nornalde gelip deseler böyle koşamam derim. Telefonla aradım ne oldu falan bilmiyorum, arkadaşın abisi biz olduğumuzu anlamış. Bir azar yedik, sonra kendisinin de siniri geçti. Dükkanı toplayıp çıktık, oyun yarım kaldı ama oyunu defalarca oynasam oradaki gerilim karşısında hiç bile gelebilirdi…
Sağ olsun, Hasan’ın abisi ailelerimize falan anlatmamış, sır olarak kaldı. Ne zaman gerilim oyunu, gerilim filmi falan olsa, hep hatırlarım. Oyun, gerçek hayatta yaşamanın yanında bir hiç gerçekten de. 🙂